Maria Utlińska-Waltherowa

Maria Utlińska-Waltherowa urodziła się 27 czerwca 1911 roku w Simusi. Była siostrą wcześniej już opisanej Ireny Utlińskiej. Uczyła się w gimnazjum im. Puszkina w Charbinie. W 1928 roku zaczęła studia na Wydziale Leśnym. Studia wiązała z pracą zawodową. Do wybuchu wojny pracowała w Zakładzie Urządzania Lasu IBLP. Absolutorium otrzymała 1934 roku, ale nie udało jej się obronić dyplomu inżyniera przed wojną. W roku 1936 poślubiła inżyniera leśnika Sławomira Walthera. Podczas wojny wraz z dzieckiem i matką były skazane na siebie, ponieważ mąż przebywał w niewoli. Pracowała, jako kelnerka później, jako urzędniczka w Instytucie Fermentacyjnym oraz w Ubezpieczalni Społecznej. Działała również w AK pod pseudonimem „Janka”. Po Powstaniu Warszawskim przeszła przez „Zieleniak” i obóz w Pruszkowie, na szczęście udało jej się uniknąć wywozu do Niemiec. Wraz z dzieckiem i matką znalazła schronienie w chłopskiej rodzinie we wsi pod Głownem.

W 1945 roku pracowała w administracji pierwszego po wojnie kursu dla leśniczych. W maju powróciła do Warszawy i 14 grudnia 1945 roku uzyskała dyplom inżyniera leśnictwa. Po uzyskaniu dyplomu zdecydowała się przez trzy lata wychowywać dzieci. Do pracy wróciła w 1948 roku, zaczęła od podstaw organizować pracownię konserwacji drewna w Instytucie Techniki Budowlanej i pracował tam, jako kierownik do 1952 roku. Pracowała jeszcze w Spółdzielni „Antykor”, a na końcu na stanowisku redaktora w Wydawnictwie Przemysłu Lekkiego i Spożywczego. Z powodu ciężkiej choroby przerwała pracę i 1 kwietnia 1958 roku przeszła na rentę inwalidzką. Maria Walther była specjalistką w zakresie konserwacji drewna. Po przejściu na rentę pracowała doraźnie przy konserwacji zabytkowych obiektów architektury drewnianej. Od 1959 do 1961 roku współpracowała z zespołem Zakładu Badań Leśnych PAN w Krakowie, który opracowywał metodykę konserwacji zabytkowego kościoła drewnianego w Dębnie Podhalańskim. Dnia 27 marca 1979 roku zmarła w Warszawie.

Maria Utlińska-Waltherowa